Дуоҳои Қуръонӣ

https://vk.com/kitobhona
https://ok.ru/group/53630571643013
Мундаричаи Китоб:
Пешгуфтор
Чаро дуоҳоямонро бо Раббано ё Раббӣ оғоз кунем
Шароити дуо
Қуръон аз нигоҳи ҳазрати Алӣ(к)
Дуои ҳазрати Одам ва Ҳавво(а)
Дуоҳои ҳазрати Нуҳ(а)
Дуоҳои ҳазрати Иброҳим ва Исмоил(а)
Дуоҳои ҳазрати Лут(а)
Дуоҳои ҳазрати Сулаймон(а)
Дуоҳои ҳазрати Юсуф(а)
Дуои ҳазрати Шуайб(а)
Дуоҳои ҳазрати Мусо ва Ҳорун(а)
Дуоҳои ҳазрати Закариё(а)
Дуои ҳазрати Исо(а)
Дуоҳои ҳазрати Паёмбари Аъзам Муҳаммад(с)
Дуои ҳазрати Осия
Дуои модари Марям(а)
Дуои Малика Билқис
Дуоҳои фарзанд
Дуоҳои малоикаи муқарраб барои мӯъминон
Дуоҳои мӯъминони ростин
Дуои ҳоҷиён
Дуоҳои оқилон
Дуоҳои донишмандони баландпоя
Дуоҳои муҷоҳидон
Дуои мазлумон
Дуои Асҳоби Каҳф
Дуои ҳаворийюни ҳазрати Исо(а)
Дуои масеҳиёне, ки мусулмон шуданд
Дуои соҳирони мӯъмин
Дуои Асҳоби Аъроф
Дуои кофирон ҳангоми марг
Дар ситоиши Худо
Дуоҳои
Қуръонӣ
Пешгуфтор
Инсон бо вуҷуди инки мавҷуди заиф ва ҳамеша ба кӯмаки Худо муҳтоҷ аст гоҳе ин хосияти худро фаромӯш мекунад, вале ҳангоме ки дар зиндагӣ бо мушкилот рубарӯ мешавад ва ҳам худ ва ҳам дигаронро дар ҳалли он оҷиз ва нотавон меёбад нохудогоҳ ба сарчашмаи қудрату ҳикмати беинтиҳои Худованд дил мебандад ва аз даргоҳи беҳамтояш дархости кӯмак мекунад. Худованди мутаол дар Қуръони Карим роҳи иртиботи бандагон бо худашро аз роҳи дуо медонад. Аз ин рӯ дар Қуръони Карим мефармояд:
Ва ҳар гоҳ бандагони ман аз ту дар бораи ман пурсанд (бигӯ) ҳамоно ман наздикам. Дуои ниёишгарро онгоҳ ки маро мехонад посух медиҳам. Пас бояд даъвати маро бипазиранд ва ба ман имон оваранд, бошад, ки ба рушд расанд.1
Бояд таваҷҷӯҳ дошт, ки ин робитаи муҳаббатомез дар сурате аст, ки банда ба нотавонии худ эътироф намуда мухлисона Худоро бихонад. Албатта дуо кардан ба маънои тарки касбу кор нест, балки дуокунанда бояд дар канори таваккул ба Худованд ва дархост аз ӯ бояд талош ва кӯшиш кунад. Аз ин рӯ дар ҳадис омадааст, ки дуои шахси бекор қабул намешавад.
Дуо кардан ҳамон изҳори нотавонӣ ба пешгоҳи Худованд ва дархости ёрӣ ва кӯмак аз фазли бекарони ӯст, ки сарчашмаи ин масъала ҳамон вобастагӣ ва вуҷуди инсон ба Худованд мебошад. Аз ин рӯ ҳамчунон, ки дар олами ҳастӣ агар як лаҳза файзи Илоҳӣ қатъ гардад баробар бо нобудии инсон аст, ҳамчунин дар
олами шариат низ ғафлати инсон аз ёди Худованд ва дуо накардан ба даргоҳи ӯ сабаби бетаваҷҷӯҳии Худованд ба ӯ мешавад.
Бисёр вақт дар ин ки чӣ бихоҳем, чигуна бихоҳем ва аз кӣ ёд бигирем саргардон мешавем. Яке аз муҳимтарин ва муътабартарин манбаъ барои ҳалли ин мушкил Қуръони Карим аст. Дар ин китоби осмонӣ ва муъҷизаи ҷовидонии Паёмбари Аъзам(с) дуоҳои фаровоне аз фариштагон, паёмбарон ва авлиёи илоҳӣ вуҷуд дорад, ки метавонад сармашқ ва намунаи хубе барои чӣ хостан, чигуна хостан ва ғайра бошад
Мо ҳам барои ошноӣ бо дуоҳои Қуръонӣ ва истифода аз он дар дархостҳоямон аз Худо, дуоҳоеро, ки бо калимаи “Раббано” ё “Рабб” шурӯъ шуда буд интихоб кардем ва зери ҳар оя баъд аз тарҷумаи оя аз тарҷумаи манзуми Умеди Маҷд истифода намудем.
Барои дарки беҳтар ва фаҳмидани паёмҳо ва нуктаҳои оёт дар зери ҳар кадом аз дуоҳо аз нуктаҳо ва паёмҳои тафсири “Нур” навиштаи муаллими Қуръон устод Муҳсин Қироатӣ ба сурати интихобӣ истифода кардем.
Аз пешниҳодҳо ва назарҳои созандаи шумо истиқбол менамоем.
Дар охир аз ҳамаи касоне, ки моро дар ин амри хайр кӯмак намуданд самимона ташаккур мекунем ва аз Худованд қабулии онро мехоҳем.
Ба умеди инки Худованд ба мо тавфиқи дуои мустаҷоб диҳад.
Омин.
Чаро дуоҳоямонро бо ʺРаббаноʺ ё Раббӣ оғоз кунем?
Вақте дар оёти Қуръони Карим диққат кунем мебинем, ки анбиё, фариштагон ва авлиёи Илоҳӣ дуоҳои худро бо ибораи “Раббано” ё “Рабб” оғоз мекарданд. Аз ҷумлаи онҳо ҳазрати Одам(а) ва Ҳавво(а),1 ҳазрати Нӯҳ(а),2 ҳазрати Иброҳим (а),3 ҳазрати Юсуф(а),4 ҳазрати Мусо(а),5 ҳазрати Сулаймон(а),6 ҳазрати Исо(а),7 ҳазрати Муҳаммад(с),8 мӯъминони ростин9 ва ғайра мебошад.